اليك ابث اشواقى فى اخر خطاباتى بهذا الزمان
فإن عز التلاقى ففى صورة دمعتى الامان
اليك ارسم اخر دمعة من عينى ابكيها على انسان
فإن عز التلاقى ففى صورة دمعتى الامان
إليك اسطر احزانى والامى فى دني اللاحياة
ربما عز التلاقى ففى احزانى والامى رمز الوفاة
فى لقائنا ذاك ستخرج اخر انفاسى
هل بعدك ساحيا اننى لا ارى معنى لحياتى
ساكون ملاحا بلا مجداف ساكون نهرا بلا شاطىء
ساكون رمزا للضياع سيسكن الخوف ذاتى
من الحية واهلها من الحاضر من الماضى
حبيبتى ارحلى لاتخافى انىعلى عهد الهوى باقى
ستظل ذكراك بقلبى ان التقينا او عز التلاقى
سالوم عينى ان عاندتنى يوما ورات سواك
سالوم قلبى ان احب يوما وودع هواك
سألوم قلمى ان كتب شعلرا فى غير هواك
انا لست اشدو بالشعر عبثا لاخفف به حكم القضاء
فمذ عرفت الشعر ياعمرى مكتبته يوما للرياء
انما اصف حبيبتى قدر مما احسه نحوك من وفاء